W 1910 roku Roosevelt został wybrany do nowojorskiej legislatury, a w 1913 roku objął stanowisko asystenta sekretarza marynarki. Jego kariera polityczna rozwijała się, ale w 1921 roku doświadczył dramatycznego zwrotu losu, gdy zachorował na polio, co spowodowało trwałe paraliżowanie nóg. Mimo tego nie poddał się i kontynuował swoją działalność. W 1928 roku został gubernatorem stanu Nowy Jork, gdzie wprowadzał innowacyjne reformy gospodarcze. W 1932 roku, w czasie Wielkiej Depresji, Roosevelt został kandydatem Partii Demokratycznej na prezydenta, a w listopadzie wygrał wybory.